بررسی رابطه بین نوبت کاری و شاخص توده بدنی کارکنان پتروشیمی به کمک مدل منحنی رشد پنهان

مقدمه و هدف: امروزه چاقی به عنوان معضلی بهداشتی تلقی می شود که خطر ابتلا به برخی از بیماری ها را افزایش می دهد؛ ازاین رو، شناسایی عواملی که در بروز چاقی تأثیرگذارند، از اهمیت بالایی برخوردار است. برخی از محققان بر این عقیده اند که نوبت کاری به عنوان یک عامل خطر در افزایش وزن افراد جامعه نقش دارد. هدف از این مطالعه، بررسی رابطه نوبت کاری با شاخص توده بدنی در کارکنان پتروشیمی بود. مواد و روش ها: این مطالعه، روی 3801 از کارکنان شاغل در صنعت پتروشیمی که در طول سال های 1386 تا 1389، دارای شیفت کاری ثابت بودند، انجام شد؛ این افراد، سالیانه طبق برنامه ریزی منظم به مرکز طب کار مراجعه کرده اند و پرستاری آموزش دیده، قد و وزن آنها را به عنوان قسمتی از فرایند معاینات ادواری اندازه گیری کرده است؛ در این پژوهش از مدل منحنی رشد پنهان که یکی از روش های تحلیل داده های طولی است، برای بررسی رابطه نوبت کاری با شاخص توده بدنی استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان دادند که شاخص توده بدنی تمامی کارکنان به طور معنی دار و با متوسط شیب 24/0 در هر سال افزایش داشته است (001/0p<)؛ همچنین، متوسط روند تغییرات bmi در هر سال در کارکنان نوبت کار، به طور متوسط 122/0، بیشتر از روزکارها بوده است (001/0p<). نتیجه گیری: در این مطالعه، بین نوبت کاری و شاخص توده بدنی، رابطه ای معنی دار مشاهده شد؛ مطالعاتی بیشتر برای بررسی علل این ارتباط و ارائه راهکارهایی برای جلوگیری از افزایش bmi، ضروری اند.